Στην εποχή των
βίντεο αυτοάμυνας, των ταινιών δράσης και της υπερβολικής αυτοπεποίθησης που
καλλιεργούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν –
λανθασμένα – ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν μια επίθεση με μαχαίρι στο δρόμο. Η
ιδέα ότι «θα αντιδράσω γρήγορα», «θα κάνω μία λαβή» ή «θα του πάρω το μαχαίρι»
αποτελεί μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση που συχνά οδηγεί σε τραυματισμούς ή ακόμη
και θανάτους.
1. Η πραγματικότητα μιας επίθεσης με μαχαίρι
Μια επίθεση με
μαχαίρι είναι γρήγορη, χαοτική και βίαιη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο
δράστης βρίσκεται ήδη σε απόσταση αναπνοής όταν το θύμα αντιληφθεί το όπλο. Η
ταχύτητα των κινήσεων, ο παράγοντας του αιφνιδιασμού και το ψυχολογικό σοκ
μειώνουν δραστικά την ικανότητα λογικής αντίδρασης.
Οι ειδικοί σε
θέματα αυτοπροστασίας συμφωνούν: όποιος εμπλέκεται σε μάχη με μαχαίρι, ακόμη
και αν «κερδίσει», θα τραυματιστεί. Δεν υπάρχει «καθαρή νίκη». Τα βίντεο
όπου κάποιος αφοπλίζει εύκολα έναν επιτιθέμενο είναι στημένα, εκπαιδευτικά ή
πραγματοποιούνται με συνεργάτες που δεν έχουν πρόθεση πραγματικής επίθεσης.
2. Η ψευδαίσθηση της δεξιότητας
Πολλοί
άνθρωποι έχουν δει κάποιες τεχνικές στο διαδίκτυο, ή έχουν παρακολουθήσει λίγα
μαθήματα αυτοάμυνας και πιστεύουν ότι είναι έτοιμοι για όλα. Όμως, η προπόνηση
χωρίς πραγματική πίεση, χωρίς χαοτικές συνθήκες και χωρίς το στοιχείο του
απρόβλεπτου δημιουργεί ψευδαίσθηση ικανότητας, όχι πραγματική ικανότητα.
Η αδρεναλίνη
που εκκρίνεται στη διάρκεια μιας επίθεσης προκαλεί:
- απώλεια λεπτών κινητικών
δεξιοτήτων,
- στένωση οπτικού πεδίου,
- καθυστέρηση αντίδρασης,
- πάγωμα ή πανικό.
Καμία από
αυτές τις αντιδράσεις δεν επιτρέπει «κινηματογραφικές» τεχνικές.
3. Οι μύθοι που καλλιεργούν ψεύτικη αυτοπεποίθηση
Μύθος 1: «Αν
δω το μαχαίρι, θα το αποφύγω.»
Στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές δεν το βλέπει κανείς μέχρι να είναι
πολύ αργά.
Μύθος 2: «Με
μία λαβή θα του το πάρω.»
Όσοι έχουν πραγματική εμπειρία γνωρίζουν ότι τα χέρια γλιστρούν από αίμα,
ιδρώτα και χάος. Κανείς δεν μένει ακίνητος για να αφοπλιστεί.
Μύθος 3:
«Είμαι δυνατός / fit – μπορώ να το χειριστώ.»
Η φυσική κατάσταση βοηθά, αλλά δεν αντικαθιστά την εξειδικευμένη εκπαίδευση υπό
στρες.
4. Τι πραγματικά σώζει ζωές
Η καλύτερη
αντιμετώπιση μαχαιριού δεν είναι η μάχη – είναι η αποφυγή:
- Παρατήρηση του
περιβάλλοντος.
- Διατήρηση απόστασης όταν
κάτι φαίνεται ύποπτο.
- Φωνή, κίνηση και
προσπάθεια διαφυγής.
Αν η σύγκρουση
είναι αναπόφευκτη, η πραγματική εκπαίδευση σε συστήματα αυτοπροστασίας
επικεντρώνεται στην επιβίωση, όχι στον «ηρωισμό». Στόχος είναι:
- να προστατευτούν τα ζωτικά
σημεία,
- να δημιουργηθεί απόσταση,
- να δοθεί χώρος για
διαφυγή,
όχι να «πάρεις το μαχαίρι από τον άλλον».
5. Η ευθύνη των εκπαιδευτών και της σωστής ενημέρωσης
Οι
επαγγελματίες του χώρου έχουν καθήκον να ενημερώνουν τον κόσμο και όχι να του
καλλιεργούν αυταπάτες. Η σωστή εκπαίδευση οφείλει να παρουσιάζει τη σκληρή
αλήθεια: η επίθεση με μαχαίρι είναι από τα πιο επικίνδυνα σενάρια και η
επιβίωση βασίζεται στις ρεαλιστικές τακτικές, όχι στις φαντασιώσεις.

